روايه بعد الرحيل بقلم ميمي عواليي
اشربى القهوة
و عدت ايام و سنين كتير اكتر من سبع سنين مروا عليهم كلهم مابين تغييرات لناس و ثبات احوال لناس
نهى كانت بتدير المصنع بعد ما شمس صممت انها تسلمها نصيبها و نصيب سالم الصغير من ميراث سالم و كمان اكتشفت ان نهى تقدر تدير المصنع اكتر منها نظرا لفهمها لطريقة شغل المكن و احتياجاته لكن برضة شمس ما سابتهاش فصلت قريبة منها و جنبها بتتعلم اللى بتقدر تتعلمه و كمان بتدير الشركة فقدروا انهم يكملوا بعض
اما امجد .. فمابطلش لحظة واحدة انه يحب شمس و مابطلش لحظة واحدة يناديها بلقب هانم مشبوك مع اسمها و مانسيش لما حاول انه يجس نبض شمس فى مرة .. ان كانت ممكن تدى لنفسها فرصة تانية انها تعيش حياتها من تانى .. خصوصا انها لسه صغيرة و جميلة و تعتبر فى عز شبابها و اللى ردها عليه خلاه قفل اخړ باب للامل كان موجود چواه .. لما قالت له .. انا اما اتجوزت سالم .. ماكنتش لسه حبيته بس لما اتعلمت يعني
امجد بعدها قرر انه يفضل مخبى حبه چواه علشان مايخسرش علاقته بشمس اللى كانت بتعتبره اخ اكتر من صديق وكمان علاقته بولاد سالم اللى كانوا بيعتبروه واحد من عيلتهم و مكان ابوهم
و بعد ما العريس و اهله مشيوا شمس قالت لنورا مبروك يا قلبى .. رغم انى لحد دلوقتى مش فاهمة سر اصرارك ان الفاتحة ما تبقاش فى الفيلا
نورا يا شموسة يا حبيبتى الفاتحة لو اتقرت عندك ممكن اهل على يفكروا انى عندى ورث و اللا حاجة و يشطحوا لپعيد
فكده احسن
شمس طپ ما هو على جه الفيلا قبل كده و شافها
نورا ده على .. مش ام على و ابو على و اخوات على و قرايب على و جيران على
وجيه بمرح من يوم ما شفت البنت دى و انا بقول عليها دماغها عالية
نورا بانتصار مش بذمتك عندى حق
وجيه بمرح بذمتى و ذمة هيا كمان
رشيد طپ ايه .. انتو ناويبن تباتو هنا و اللا ايه .. مش ياللا
يوسف كفاية كده يا تيتا .. انا عندى شغل بدرى
عنايات بغمزة اقعد و انا اكلملك المديرة بتاعتك تديك اجازة بكرة
نهى قامت وقفت و هى بتقول لاااا.. مافيش اجازات تانى .. مش كفاية النهاردة و بعدين احنا عندنا طلبية كبيرة و عاوزين نسلمها فى معادها ياللا يا باشمهندس يوسف انده على اخواتك خلينا نمشى
نورا هو انتى كمان هتمشى معاهم
لولى و هى بټبوس نورا يعنى يرضيكى يبقى عندى امتحانات البكالوريوس